16 de mai. de 2009

Caos, azar, destino


Algúns están convencidos
de que os uniu un sentimento repentino.
É fermosa esa seguridade,
pero a inseguridade é máis fermosa.

Imaxinan que, como antes non se coñecían,
non sucedera nada entre eles.
Pero que dicir das rúas, as escaleiras, os corredores
nos que hai tempo poderían terse cruzado?

Gustaríame preguntarlles
se non lembran
-quizais un encontro cara a cara
algunha vez nunha porta xiratoria,
ou algún "síntoo"
ou o son de "debeuse equivocar" no teléfono-,
mais coñezo a súa resposta.
Non se lembran.

Sorprenderíanse
de saber que xa hai moito tempo
que a casualidade xoga con eles,

unha casualidade non de todo preparada
para se converter no seu destino
que os achegaba e arredaba,
que se interpoñía no seu camiño
e que contendo a risa
se afastaba do seu lado.

Houbo signos, sinais,
mais que facer se non eran comprensíbeis.
Non revoaría
unha folla dun ombro a outro
hai tres anos
ou incluso o último martes?

Houbo algo perdido e atopado.
Quen sabe se algunha pelota
nas matogueiras da infancia.

Houbo picaportes e timbres
nos que un tacto
se superpuxo a outro tacto.
Maletas, unha onda a outra, nunha consigna.

Quizais unha certa noite o mesmo soño
desaparecido inmediatamente despois do espertar.

Todo principio
non é máis ca unha continuación,
e o libro dos acontecementos
áchase sempre aberto pola metade.

Wisława Szymborska. Fin e principio.

Eu falaba con voz tranquila, consciente do aire petulante que cobraban as miñas palabras. A doutora mirou os papás con expresión interrogativa. Raimundo viuse obrigado a dicir algo.
–Simón ten a convicción de que todas as cousas que lles sucederon a el e a ela ata o día en que se coñeceron ían destinadas a propiciar ese encontro.
–Todo canto lles ocorreu ata ese día?
–En realidade –continuei eu–, todo canto aconteceu no mundo. As pequenas anécdotas e as grandes epopeas, o máis próximo e o máis afastado. Non digo que nós fósemos o único interese da historia da humanidade, non teño esa demencia. Só defendo que nada sucede por casualidade; ao contrario, todo conduce cara a un fin e a múltiples fins. Un home mata a outro home nunha pelexa e iso altera moitas vidas; Cleopatra seduce a Xulio César e condiciona a historia do mundo antigo e do actual; uns lobos esfameados asaltan un cortello nunha aldea da montaña e fan que un bebé non chegue a nacer. E uns e outros sucesos provocan que, nalgún determinado momento, esteamos vostede, os meus pais e eu aquí, mantendo esta conversa.

O Xardín (páx. 261)