18 de fev. de 2010

Outra volta o mar



Porque, a pesar da escuridade daquelas horas e da rapidez coa que saíu e da miña turbación, puiden ver con total certeza que no auto ían dúas persoas. E dunha delas, a que ía ao lado da condutora, recoñecín o perfil do rostro que se volvía para mirarme, sorrinte, e recoñecín o suavísimo voar dos seus cabelos lisos e negros e o brillo dunha cadea de ouro, e recoñecín a sombra borrosa do seu xesto dicíndome adeus.

O Xardín (páx. 509)


Do océano rodante da multitude unha pinga chegou ata min suavemente
E díxome ao oído: "Ámote, axiña morrerei.
Percorrín unha longa distancia unicamente para te mirar e para te agarimar,
Porque non podía morrer sen te contemplar unha vez máis,
Porque temía perderte."
Coñecémonos xa, mirámonos, estamos seguros,
Regresa en paz ao océano, meu amor.
Eu tamén son unha parte dese océano, meu amor, non estamos moi lonxe un do outro.
Contempla a vasta redondez, a cohesión de todas as cousas, que perfectas son!
Mais en canto a min, en canto a ti, o mar irresistíbel vainos separar.
Esta hora lévanos xuntos, mais non poderá levarnos xuntos eternamente;
Non te impacientes –agarda un momento–, debes saber que eu saúdo ao aire, ao océano e á terra,
Todos os días no solpor, por ti, meu amor.

Walt Whitman. Follas de herba.

7 de fev. de 2010

Tránsito

Mañá
vestiranme con cinzas no abrente,
encheranme a boca de flores.

Aprenderei a durmir
na memoria dun muro,
na respiración dun animal que soña.

Alejandra Pizarnik. Textos de sombra e derradeiros poemas.




[…] E xa non había un río nin un barco nin estaba Anabel nin a música, sentíame só. Era o desfiladeiro, a innominada porta do alén, o útero astral.

O Xardín (páx. 324).