26 de jan. de 2010

Amencer na morte

.... mentres a luz da madrugada iluminaba o noso leito de amor, a nosa nudez primordial. Houbo berros, bágoas, maldicións, houbo imprecacións e lamentos, e eu non entendía nada. Negábame a entender. Negábame a aceptar, a crer, que Anabel estivese morta.

O Xardín (páx. 286)


Non sentín o teu leve paso
nas augas engurradas dos meus soños.
O amencer azul do río
mesturou os teus pés transparentes
coas follas douradas do outono.

Teríasme amado cegamente?
Lavarías os teus cabelos
no viño escuro dos meus beizos?
Xa só che podo ofrecer o vento do meu amor
e a branca canción dos meus ósos xeados.

Wang Bai-Yi. Poemas.